De kritische ik

Affirmaties zijn een thema dat momenteel en al een paar jaar belangrijk is in mijn leven. Wat zijn affirmaties eigenlijk? Je kunt ze zien als de kracht van herhaling, met een focus op positieve gedachten, gevoelens en verandering. Vroeger zat mijn eigen kracht van herhaling in het mezelf neerhalen bij alles wat wel en niet door mijn toedoen fout kon gaan in mijn leven.

Nu zijn deze gedachten er nog altijd en onderdruk ik ze niet. Ik neem ze waar en accepteer ze met een focus op waar ik naartoe wil in mijn gevoel. De kritische ik blijft altijd een deel van je leven, dus kon ik er maar beter mee samenwerken in plaats van het te laten voelen als een buitenstaander. Net zoals mijn ‘negatieve’ emoties zoals verdriet, boosheid, angst en de nuances die hieronder liggen. Ze zijn welkom, maar mogen mijn leven niet beheersen. Ik geef ze graag de ruimte, maar ik laat ze me niet verdrinken. Dan kun je denken: hoe doe je zoiets?

De focus leggen op mijn staat van leven, wat toen beschadigend was voor mijn welzijn, was makkelijk en comfortabel. Om daarbuiten te stappen riep meer angst op en vergrootte deze ‘negatieve’ emoties. Achteraf gezien was het net als een ontwenningsverschijnsel dat soms nog even aanklopt: het ontwennen van de ongezonde verslaving aan het hangen in deze emoties. Het is belangrijk voor mij geweest dat ik lief voor mezelf ben en me niet vergelijk met anderen, hoewel vergelijking met een ander en denken: "oké, zo kan het ook, hoe kan ik hetgeen van hun gedrag, wat positief overkomt, ook bereiken?" Affirmaties hebben mij hier heel erg bij geholpen. Ik bekeek veel influencers op YouTube, hoe zij dit deden, maar ging ook naar vrouwencirkels waar we affirmaties formuleerden.

In het begin had ik best wat weerstand, want wat gaan woorden voor mij doen? Het voelt onecht, ik had niet het idee dat ik daar überhaupt kon komen. Ik had het gevoel dat ik eerder wilde huilen dan dat ik een affirmatie kon uitspreken, laat staan bedenken, zonder dat ik het betrok bij mijn sombere of onzekere gevoelens en kritisch was op de affirmatie zoals ik ook op mezelf ben geweest. Dat was precies een mooi moment voor mij om mee te werken. Om stil te staan bij deze kritiek en mezelf te vragen waarom dit niet voor mij zou kunnen werken. Waarom denk ik dat? Waarom heb ik het gevoel dat ik moet huilen? Waarom ervaar ik angst en spanning wanneer ik de affirmatie uitspreek? Ik hou van analyseren en reflecteren, dus het kritisch zijn op mijn eigen kritiek werd een spel voor mij. Enerzijds werd ik me bewuster van mijn patronen en anderzijds keek ik in deze patronen hoe ik het een positieve draai kon geven.

Deze positieve draai ligt in de herhaling van de affirmatie. Alhoewel ik begon met een kwetsbare stem deze op te lezen of te benoemen in een groep, alleen voor de spiegel of in mijn gedachten, hielp het mij om te herhalen en tegelijkertijd stil te staan bij hoe ik me voel wanneer ik het lees, denk en uitspreek. Hierin kwam ik erachter dat ik mezelf sowieso de tijd moest gunnen om eraan te wennen. Als je alleen een donkere nacht gewend bent, wil je natuurlijk liever vluchten wanneer de zon ineens komt opdagen. Het voelde onwennig, niet van mij, maar net als een nieuw dieet, levensstijl, sporten en nieuwe situaties, hebben affirmaties tijd nodig om aan te komen, om zich te nestelen. Het belangrijkste was voor mij dit oefenen, de gevoelens die ik liever vermijd aankijken en het me eigen maken door de herhaling.

Ik merk bij mezelf dat ik het fijn vind om de ‘ik’-vorm te gebruiken als ik een affirmatie denk en de jij-vorm als ik voor een spiegel sta. Ik gebruik ze veelal op de mindere dagen, wanneer ik er even doorheen zit en op de andere dagen neem ik ze mee in mijn gebed. Ik zeg dan bijvoorbeeld: "I serve you in love, light, peace and confidence."

De affirmaties die ik gebruik zijn als een troost, vergroten van hoop en het meer zeker zijn in mezelf en met mezelf en ook bewustwording van mijn gevoel, waar ik sta in mijn leven en waar ik naartoe wil gaan. Je kan het elke dag doen, of wekelijks. Ik denk dat voor mij het belangrijkste is geweest dat de regelmaat erin zit en het inzetten van affirmaties en reflectie op de slechtere dagen. Dan zeg ik bijvoorbeeld: "Ik voel me verdrietig, dat is oké. Mijn verdriet zal net als regen op een zonnige dag zorgen voor een regenboog. Het mag er zijn, het is welkom en straks zeg ik mijn verdriet gedag."

Zo ben ik gegaan van het kijken naar hoe anderen dit doen, naar het eigen maken van affirmaties. Het is een speelse reis geworden, waar het ook oké is om te voelen dat iets niet voor mij is. Dat betekent niet dat ik het fout heb gedaan, maar dat het gewoon niet aansluit.